zaterdag, oktober 01, 2005
Overvolle prijzenkast
Bij de Lucie Awards, qua opzet min of meer de Oscars van de fotografie, worden tientallen prijzen per jaar uitgereikt. Zoveel dat het winnen van een enkele prijs niet misschien niet eens meer als bijzonder wordt beschouwd. Maar als je een eerste, een tweede en een derde prijs scoort, en kans maakt op de titel International Photographer of the Year (en de $10,000 die erbij hoort), dan behoor je echt tot de Big Shots.
Nog ruim twee weken wachten tot 17 oktober in New York de smokings en gala-jurken uit de kast worden gehaald. Jammer dat er geen Europees tv-station is dat de ceremonie uitzendt (bij mijn weten).
Nog ruim twee weken wachten tot 17 oktober in New York de smokings en gala-jurken uit de kast worden gehaald. Jammer dat er geen Europees tv-station is dat de ceremonie uitzendt (bij mijn weten).
# posted by Jan-Edward : 23:15
'Tijd voor Echte Schoonheid'
"Perfectie bestaat niet", dat wil het zeepmerk Dove laten zien met de tentoonstelling Feiten & Foto's - de weerspiegeling van schoonheid die op dit moment door het land trekt.
Dove wil vrouwen laten zien dat er meerdere definities van schoonheid zijn, daarom is ze de campagne Tijd voor Echte Schoonheid gestart. Op de website kun je de foto's van de vrouwen bekijken, die vanaf 4 oktober op het Kasteelplein in Breda te zien zijn. Twintig Nederlandse fotografen hebben hun bijdrage aan dit project geleverd. De foto's lopen erg uiteen: van schokkend naakt tot eeuwige schoonheid.
Slechts twee procent van de Nederlandse vrouwen beschrijft zichzelf als mooi. Volgens fotografe Carla van de Puttelaar, die de borsten van een jonge vrouw heeft gefotografeerd, geven de media een zeer eenzijdig beeld. "We houden juist van wat mensen bijzonder maakt: de vorm van het lichaam, een manier van kijken, een moedervlekje. Ik wil laten zien dat vrouwen in allerlei vormen en maten mooi zijn."
Bron: BN/De Stem.
Dove wil vrouwen laten zien dat er meerdere definities van schoonheid zijn, daarom is ze de campagne Tijd voor Echte Schoonheid gestart. Op de website kun je de foto's van de vrouwen bekijken, die vanaf 4 oktober op het Kasteelplein in Breda te zien zijn. Twintig Nederlandse fotografen hebben hun bijdrage aan dit project geleverd. De foto's lopen erg uiteen: van schokkend naakt tot eeuwige schoonheid.
Slechts twee procent van de Nederlandse vrouwen beschrijft zichzelf als mooi. Volgens fotografe Carla van de Puttelaar, die de borsten van een jonge vrouw heeft gefotografeerd, geven de media een zeer eenzijdig beeld. "We houden juist van wat mensen bijzonder maakt: de vorm van het lichaam, een manier van kijken, een moedervlekje. Ik wil laten zien dat vrouwen in allerlei vormen en maten mooi zijn."
Bron: BN/De Stem.
# posted by Jan-Edward : 19:02
Trouwfoto's leveren 3 miljoen dollar op
De pasgetrouwde Demi Moore en Ashton Kutcher hebben hun trouwfoto's voor drie miljoen dollar (2,4 miljoen euro) verkocht aan OK! Magazine. Ook hebben ze een exclusief interview aan het tijdschrift gegeven. Dat meldt de krant New York Daily Newspaper.
Volgens de krant doneren Moore en Kutcher het bedrag aan 'Habitat for Humanity', een hulporganisatie voor de slachtoffers van de orkanen Katrina en Rita. Een woordvoerder van het paar ontkent de deal met het tijdschrift. Volgens een woordvoerder van het magazine is sprake van een 'vertrouwelijk onderwerp' tot het tijdschrift in de winkels ligt.
Bron: Novum.
Volgens de krant doneren Moore en Kutcher het bedrag aan 'Habitat for Humanity', een hulporganisatie voor de slachtoffers van de orkanen Katrina en Rita. Een woordvoerder van het paar ontkent de deal met het tijdschrift. Volgens een woordvoerder van het magazine is sprake van een 'vertrouwelijk onderwerp' tot het tijdschrift in de winkels ligt.
Bron: Novum.
# posted by Jan-Edward : 15:32
Star Ferry Movements
Vandaag opent in het Atrium van het Muziekgebouw aan het IJ te Amsterdam de fototentoonstelling Star Ferry Movements, als onderdeel van het Hong Kong China Festival.
De Nederlandse fotografen Ting Chan en Yee Ling Tang (beiden 1972) selecteerden nieuw werk dat verschillende aspecten toont van de interactie tussen China en Nederland. Ting Chan richt zich op de etnische menging, die het zichtbare resultaat is van de Chinese immigratie naar Nederland. Zij laat zien hoe fascinerend mensen eruit zien als hun raskenmerken versmolten zijn. Yee Ling Tang presenteert een gespiegeld dubbelportret over de snelheid van het jachtige en levendige Hong-Kong. Een sfeertekening van de smeltkroes, de kleurenwaaier, de stroomversnelling en lappendeken die deze miljoenenstad anno 2005 is.
De Nederlandse fotografen Ting Chan en Yee Ling Tang (beiden 1972) selecteerden nieuw werk dat verschillende aspecten toont van de interactie tussen China en Nederland. Ting Chan richt zich op de etnische menging, die het zichtbare resultaat is van de Chinese immigratie naar Nederland. Zij laat zien hoe fascinerend mensen eruit zien als hun raskenmerken versmolten zijn. Yee Ling Tang presenteert een gespiegeld dubbelportret over de snelheid van het jachtige en levendige Hong-Kong. Een sfeertekening van de smeltkroes, de kleurenwaaier, de stroomversnelling en lappendeken die deze miljoenenstad anno 2005 is.
# posted by Jan-Edward : 11:49
Interview Steve McCurry in de Volkskrant
De Volkskrant publiceert vandaag een kort interview met Steve McCurry, naar aanleiding van zijn korte verblijf in Nederland voor National Geographic. Helaas gaat het weer alleen over de foto's van "The Afghan Girl".
Een citaat uit het artikel: Een portret is in zijn optiek geslaagd als de foto iets onthult over het onderwerp. ‘Een karaktertrek die identificatie biedt of verbondenheid schept. Het kan angst zijn, schoonheid, criminele inborst voor mijn part.’ Het liefst betrapt hij iemand, zonder in te grijpen in diens leven. ‘Maar soms is het beter contact te leggen.’
Afghaans meisje in een vluchtelingenkamp, Pakistan. foto Steve McCurry
Deze foto is afkomstig uit het boek Best of National Geographic: Gezichten van de Wereld.
Een citaat uit het artikel: Een portret is in zijn optiek geslaagd als de foto iets onthult over het onderwerp. ‘Een karaktertrek die identificatie biedt of verbondenheid schept. Het kan angst zijn, schoonheid, criminele inborst voor mijn part.’ Het liefst betrapt hij iemand, zonder in te grijpen in diens leven. ‘Maar soms is het beter contact te leggen.’
Afghaans meisje in een vluchtelingenkamp, Pakistan. foto Steve McCurry
Deze foto is afkomstig uit het boek Best of National Geographic: Gezichten van de Wereld.
# posted by Jan-Edward : 10:04
vrijdag, september 30, 2005
Stern brengt persfotoblad uit
Grüner + Jahr brengt op 8 oktober een nieuwe titel op de markt: View. In de rubrieken Wereld, Duitsland, Wetenschap & Natuur en Sport & Entertainment zullen actuele persfoto's worden weergegeven, aangevuld met interviews en reportages. View hangt onder het Stern-merk, waardoor het toegang heeft tot een uitgebreide beelddatabank. Het blad start met een oplage van 350.000 en richt zich op de hoogopgeleide jonge stedelijke man.
# posted by Jan-Edward : 19:03
Melanie Rijkers wint prijs met zwangerschapsfoto
De Bredase fotografe Melanie Rijkers heeft uit een deelnemersveld van 31.000 fotografen als enige Nederlander een prijs gewonnen bij de Nikon Photo Contest International 2004-2005. De foto ‘Waiting’ van Rijkers veroverde een derde plaats in de categorie kunst.
# posted by Jan-Edward : 16:55
"Schokkende" posters geweerd uit Parijse metro
Parijs mag dan al vier jaar bestuurd worden door een homoseksuele burgemeester, twee zoenende mannen of vrouwen op een reclameposter in de metro gaat toch te ver.
Het reclamebedrijf van het Parijse openbaar vervoer kan 'de beelden in de huidige staat' niet accepteren. "De foto's kunnen de reizigers choqueren," verklaarde het bedrijf de weigering de posters op te hangen.
Op de affiches staat de slogan: "Wat kan dit u schelen? Voor ons is het belangrijk." Ze maken deel uit van een reclamecampagne voor een homobeurs eind oktober, georganiseerd door Rainbow Attitude.
Die organisatie dient een klacht in bij het bureau tegen discriminatie. "Terwijl Spanje, België, Nederland en Canada een homohuwelijk kennen, is het voor Fransen onmogelijk een zoenend homopaar te aanschouwen?" vraagt de organisator zich af in een gesprek met de krant Le Monde. "Op reclameposters zie je voortdurend koppels die elkaar zoenen. Omdat het ditmaal homo's zijn, is het plots choquerend."
Bron: Het Parool.
# posted by Jan-Edward : 14:22
Heeft Getty nog foto's van u?
In de afgelopen tien jaar heeft Getty Images heel wat kleinere agentschappen opgeslokt. Als gevolg daarvan heeft het miljoenen beelden in zijn bezit die het niet gebruikt. tot nu toe heeft Getty 16 miljoen beelden teruggegeven, die meestal in de vorm van dia's waren gearchiveerd. Het probleem is dat Getty veel fotografen niet heeft kunnen opsporen. Daarom heeft Getty nu een lijst samengesteld met honderden namen van "vermiste" fotografen.
Aan het adres van de laatste fotograaf op de lijst kon ik ze als eerste helpen. (Zo moeilijk zouden Karel Zwaneveld, Henk Koster en Eddy Posthuma de Boer ook niet te vinden zijn, als hun namen maar goed waren gespeld. En zou Patrick Lickfield niet gewoon Patrick Lichfield zijn?)
Aan het adres van de laatste fotograaf op de lijst kon ik ze als eerste helpen. (Zo moeilijk zouden Karel Zwaneveld, Henk Koster en Eddy Posthuma de Boer ook niet te vinden zijn, als hun namen maar goed waren gespeld. En zou Patrick Lickfield niet gewoon Patrick Lichfield zijn?)
# posted by Jan-Edward : 00:45
donderdag, september 29, 2005
Rechter VS gelast vrijgave foto's Abu Ghraib
Een Amerikaanse rechter heeft donderdag de vrijgave gelast van tientallen foto's van het misbruik van Iraakse gedetineerden in de Abu Ghraib-gevangenis. Het argument van de regering, dat publicatie het aanzien van Amerika in de wereld zou schaden, veegde hij van tafel.
De Amerikaanse burgerrechtenorganisatie ACLU had om de vrijgave van 87 foto's en vier videobanden uit Abu Ghraib gevraagd, als onderdeel van een verzoek om informatie over de behandeling van personen in Amerikaanse gevangenschap en de uitwijzing van personen naar landen waar foltering in zwang is. De ACLU stelt dat het misbruik van gevangenen stelselmatig voorkomt. Er zijn ook veel meer foto's van dat misbruik dan de paar die tot nog toe in de openbaarheid zijn gekomen.
Bron: Novum/AP.
De Amerikaanse burgerrechtenorganisatie ACLU had om de vrijgave van 87 foto's en vier videobanden uit Abu Ghraib gevraagd, als onderdeel van een verzoek om informatie over de behandeling van personen in Amerikaanse gevangenschap en de uitwijzing van personen naar landen waar foltering in zwang is. De ACLU stelt dat het misbruik van gevangenen stelselmatig voorkomt. Er zijn ook veel meer foto's van dat misbruik dan de paar die tot nog toe in de openbaarheid zijn gekomen.
Bron: Novum/AP.
# posted by Jan-Edward : 22:44
AD glijdt uit met ingezonden foto
Het AD plaatste in de rubriek "Mijn foto" een spectaculaire foto van 'orkaan Katrina'. De vrouw die de foto instuurde zegt dat de foto gemaakt is door een vriend van de familie.
Het heeft er echter alle schijn van dat de foto valselijk door de inzendster geclaimd wordt, met een verzonnen verhaal. Zelf had ik de betreffende foto namelijk ook al in mijn e-mail ontvangen terwijl ik echt geen familie of kennis ben van de inzendster.
Update: Diederik van der Laan snuffelde in de EXIF-data van de foto en achterhaalde een vermeende opnamedatum en -tijd: 2004:10:01 18:25:00
Update 2: De oorsprong van de omstreden foto werd door een oplettende lezer (met hulp van snopes.com) opgehelderd. Kijk zelf op de website Extreme Instability. Datum en plaats van de opname: June 13, 2004 Alvo Nebraska. Het AD mag de echte fotograaf Mike Hollingshead wel een mailtje sturen met nederige excuses (en een vette cheque).
Het heeft er echter alle schijn van dat de foto valselijk door de inzendster geclaimd wordt, met een verzonnen verhaal. Zelf had ik de betreffende foto namelijk ook al in mijn e-mail ontvangen terwijl ik echt geen familie of kennis ben van de inzendster.
Update: Diederik van der Laan snuffelde in de EXIF-data van de foto en achterhaalde een vermeende opnamedatum en -tijd: 2004:10:01 18:25:00
Update 2: De oorsprong van de omstreden foto werd door een oplettende lezer (met hulp van snopes.com) opgehelderd. Kijk zelf op de website Extreme Instability. Datum en plaats van de opname: June 13, 2004 Alvo Nebraska. Het AD mag de echte fotograaf Mike Hollingshead wel een mailtje sturen met nederige excuses (en een vette cheque).
# posted by Jan-Edward : 11:37
woensdag, september 28, 2005
Steve McCurry was in town
Steve McCurry
Vanavond hield fotograaf Steve McCurry een lezing in Leiden, ter gelegenheid van het 5-jarig bestaan van de Nederlands-Belgische uitgave van National Geographic. Dit jubileum werd gevierd in de sfeervolle entourage van het Rijksmuseum voor Volkenkunde in de studentenstad, waar ook een kleine collectie foto's uit National Geographic wordt getoond. McCurry hield een vermakelijk betoog (quasi uit het hoofd, al verried zijn routine dat hij zijn anecdotes al veel vaker vertelde). Zoals te verwachten draaide zijn verhaal (omlijst door 70 dia's) vooral om zijn werk uit Azië, met als uitsmijter de foto's van "The Afghan Girl". Op een vraag uit het publiek vertelde McCurry dat hij wel digitale apparatuur bezit, maar deze zelden of nooit gebruikt omdat hij weinig vertrouwen heeft in het archiveren van zijn foto's op cd en/of dvd. (Ondertussen treedt hij wel op in reclame voor geheugenkaarten: "I depend on SanDisk." Tsja, als het maar betaalt hè? Hetzelfde geldt voor zijn reclamefoto's voor Marlboro.)
De genodigden, waaronder veel redacteuren en maar weinig fotografen (ik herkende alleen Harmen de Jong) zogen zijn woorden op als kostbare waterdruppels in een dorre woestijn. In figuurlijke zin dan, want de gulle gastheer had al op dorstige kelen gerekend. Bovendien signeerde McCurry het nieuwe fotoboek van National Geographic, "Gezichten van de wereld". (Een mooi maar loodzwaar boek van 504 bladzijden voor de relatief lage prijs van 39,95 euro.)
Wat valt er nog te zeggen? Niet alleen de foto's in het museum zijn (ondanks het bescheiden aantal) de moeite waard, de collectie van het museum zelf verdient ook een bezoek, niet te vergeten de Japan-foto's van Taco van der Eb bij de ingang, en het boek Gezichten van de Wereld is een sieraad voor de boekenkast of de koffietafel (als die het gewicht tenminste aankan).
Verzonken in gedachten drinkt een vrouw een kop koffie in Londen. Foto Jodi Cobb, 1999.
Deze foto is afkomstig uit het boek Best of National Geographic: Gezichten van de Wereld.
# posted by Jan-Edward : 23:55
GKf Jaarboek 2005-2006
Afgelopen weekend heeft in Breda de GKf het Jaarboek 2005-2006 gepresenteerd. Voor de tweede keer geeft de GKf een mooi fotoboek uit met meer dan 400 foto's van de fotografen die bij deze vereniging zijn aangesloten. Evenals het twee jaar geleden verschenen boek GKf-fotografen 2003-2004 zijn het de fotografen zelf die de foto's voor dit boek hebben gekozen en hun eigen tekst over zichzelf hebben geschreven. De volgorde in het boek is bepaald door het alfabet, niet door thema's of onderwerpen.
De GKf viert met dit boek ook haar 60-jarig jubileum. Dat komt tot uiting door de 14 pagina's van fotografen die inmiddels niet meer fotograferen of zelfs niet meer leven. Zo heeft het boek ook foto's van Paul Huf, Eva Besnyo, Ed vd Elsken en anderen.
Het boek van 228 pagina's is te bestellen bij de GKf en bij de boekwinkel en kost 19,95 euro.
Bron: GKf, Beroepsvereniging van fotografen.
De GKf viert met dit boek ook haar 60-jarig jubileum. Dat komt tot uiting door de 14 pagina's van fotografen die inmiddels niet meer fotograferen of zelfs niet meer leven. Zo heeft het boek ook foto's van Paul Huf, Eva Besnyo, Ed vd Elsken en anderen.
Het boek van 228 pagina's is te bestellen bij de GKf en bij de boekwinkel en kost 19,95 euro.
Bron: GKf, Beroepsvereniging van fotografen.
# posted by Jan-Edward : 23:44
dinsdag, september 27, 2005
Nieuw: Photoshop Elements 4.0
Adobe introduceert vandaag Photoshop Elements 4.0, het nieuwe kleine broertje van het professionele beeldbewerkingsprogramma. (Voorlopig alleen voor Windows.)
Lees meer bij DP Review en Adobe.
Lees meer bij DP Review en Adobe.
# posted by Jan-Edward : 15:38
maandag, september 26, 2005
More McCurry
Nog een etappe in de Steve McCurry-toernee: een dagje fotografieles voor 80 à 90 Canadese dollars.
Steve McCurry is going to be in Toronto November 19 conducting a one-day instructional seminar at the U of T Medical Sciences Auditorium.
The seminar is being hosted by the Toronto Guild for Photographic Art. Tickets are CA$80 before September 30, CA$90 thereafter.
Maar u kunt hem deze week ook gewoon in Leiden tegen het lijf lopen, met in zijn hand een verfomfaaide foto van een Afghaans meisje met groene ogen. (Kost niks.)
Steve McCurry is going to be in Toronto November 19 conducting a one-day instructional seminar at the U of T Medical Sciences Auditorium.
The seminar is being hosted by the Toronto Guild for Photographic Art. Tickets are CA$80 before September 30, CA$90 thereafter.
Maar u kunt hem deze week ook gewoon in Leiden tegen het lijf lopen, met in zijn hand een verfomfaaide foto van een Afghaans meisje met groene ogen. (Kost niks.)
# posted by Jan-Edward : 19:05
Raymond Depardon
Voor het eerst wordt het oeuvre van de Franse filmmaker, fotograaf en auteur Raymond Depardon (Frankrijk, 1942) grootschalig in Nederland geïntroduceerd. Van 25 november 2005 tot en met 5 februari 2006 is een selectie uit het film- en foto-oeuvre van de Fransman in het Filmmuseum (Amsterdam) en het Nederlands Fotomuseum (Rotterdam) te zien onder de titel RAYMOND DEPARDON: FILMER/FOTOGRAAF. Tijdens de openingsavond, op 25 november in Filmmuseum Cinerama, gaat Depardons nieuwste film Profils Paysans: le quotidien (2005) in première. Depardon zal deze avond aanwezig zijn.
Raymond Depardon is in Nederland onder een kleine schare filmliefhebbers bekend als de maker van films als La captive du désert (1990), Délits flagrants (1994) en 10ème chambre: instants audience (2004). Het grootste deel van zijn oeuvre echter is in ons land zelden te zien geweest. Zijn foto-oeuvre is zelfs nog nooit in Nederland geëxposeerd. En dat terwijl Depardon in zijn geboorteland Frankrijk een imposante, veelbekroonde carrière heeft opgebouwd.
Depardons carrière begon op 16-jarige leeftijd toen hij persfotograaf werd. In 1967 richtte hij mede het persagentschap Gamma op. Later sloot hij zich aan bij het fotocollectief Magnum. Vanaf de jaren zestig legde Depardon zich toe op documentaires en speelfilms. Inmiddels telt zijn oeuvre zo'n veertig films waarvan vele nationaal en internationaal zijn bekroond. In het Filmmuseum is een selectie te zien: twaalf lange films (waaronder twee speelfilms) en vijftien korte films.
Depardon behandelt in zijn documentaires zeer uiteenlopende onderwerpen, van het reilen en zeilen van Parijse instituties tot aan het leven op het Afrikaanse continent. Een ander terugkerend onderwerp in het werk van Depardon is zijn boerenachtergrond.
Raymond Depardon is in Nederland onder een kleine schare filmliefhebbers bekend als de maker van films als La captive du désert (1990), Délits flagrants (1994) en 10ème chambre: instants audience (2004). Het grootste deel van zijn oeuvre echter is in ons land zelden te zien geweest. Zijn foto-oeuvre is zelfs nog nooit in Nederland geëxposeerd. En dat terwijl Depardon in zijn geboorteland Frankrijk een imposante, veelbekroonde carrière heeft opgebouwd.
Depardons carrière begon op 16-jarige leeftijd toen hij persfotograaf werd. In 1967 richtte hij mede het persagentschap Gamma op. Later sloot hij zich aan bij het fotocollectief Magnum. Vanaf de jaren zestig legde Depardon zich toe op documentaires en speelfilms. Inmiddels telt zijn oeuvre zo'n veertig films waarvan vele nationaal en internationaal zijn bekroond. In het Filmmuseum is een selectie te zien: twaalf lange films (waaronder twee speelfilms) en vijftien korte films.
Depardon behandelt in zijn documentaires zeer uiteenlopende onderwerpen, van het reilen en zeilen van Parijse instituties tot aan het leven op het Afrikaanse continent. Een ander terugkerend onderwerp in het werk van Depardon is zijn boerenachtergrond.
# posted by Jan-Edward : 17:15
Foto-expositie toont levensgevoel Kaapverdianen
De Kaapverdianen noemen hetzelf 'morabeza'. Een Nederlands woord ervoor bestaat niet, maar het gaat om de manier waarop Kaapverdianen in leven staan en met elkaar omgaan. Fotografe Margit Lammers probeerde het levensgevoel van deze groep immigranten in beeld te brengen met als resultaat een fototentoonstelling in het Rotterdamse museum De Dubbelde Palmboom.
Dat de tentoonstelling in Rotterdam is te zien is niet verwonderlijk. Rotterdam heeft na Lissabon de grootste gemeenschap Kaapverdianen van Europa. Hun komst naar de havenstad is een voorbeeld van geslaagde integratie. Dat succes heeft ook een schaduwzijde, het op de achtergrond raken van de eigen cultuur. Om daarin verandering te brengen is een groot project gaande om het culturele erfgoed van de Kaapverdische gemeenschap in kaart te brengen.
De foto's van Margit Lammers maken daar deel van uit. Ze verdiepte zich in het levensgevoel van de Kaapverdianen en fotografeerde ze in een pension voor zeelieden, een kapperszaak, bij de mensen thuis en op feesten. Kaapverdianen zijn afkomstig uit de voormalige Portugese kolonie Kaapverdië voor de kust van Senegal en Gambia.
De expositie duurt van 1 oktober tot en met 6 november.
Bron: ANP.
Dat de tentoonstelling in Rotterdam is te zien is niet verwonderlijk. Rotterdam heeft na Lissabon de grootste gemeenschap Kaapverdianen van Europa. Hun komst naar de havenstad is een voorbeeld van geslaagde integratie. Dat succes heeft ook een schaduwzijde, het op de achtergrond raken van de eigen cultuur. Om daarin verandering te brengen is een groot project gaande om het culturele erfgoed van de Kaapverdische gemeenschap in kaart te brengen.
De foto's van Margit Lammers maken daar deel van uit. Ze verdiepte zich in het levensgevoel van de Kaapverdianen en fotografeerde ze in een pension voor zeelieden, een kapperszaak, bij de mensen thuis en op feesten. Kaapverdianen zijn afkomstig uit de voormalige Portugese kolonie Kaapverdië voor de kust van Senegal en Gambia.
De expositie duurt van 1 oktober tot en met 6 november.
Bron: ANP.
# posted by Jan-Edward : 15:32
zondag, september 25, 2005
Bruno Stevens op 6x6 in zwartwit
«Je suis un journaliste qui utilise la photo comme d'autres utilisent les mots. Je ne cherche pas à faire une jolie photo. J'essaie de raconter l'événement qui se déroule devant moi, ce qui est plus juste du point de vue des gens photographiés. Le plus important, pour moi, est de constituer des archives que l'on pourra regarder dans dix, vingt ou trente ans. Je veux documenter l'histoire. Et dans ce travail, les photos arrivent toutes seules.»
Bruno Stevens in Libération.
Fotojournalist Bruno Stevens (die steevast elk jaar in Perpignan kan worden aangetroffen achter de pastis op het terras van Le Grand Café) is net weer teruggekeerd naar zijn thuisstek Brussel met de foto's die hij in Gaza maakte met zijn Hasselblad (op zwartwitfilm).
En dan kom ik toch nog even terug op het commentaar dat Arno Haijtema (Volkskrant) schreef op het fotofestival van Perpignan.
Ik citeer:
De tentoonstellingen zijn van een loden ernst. Die ernst wordt nog eens benadrukt door de keuze van veel fotografen hun werk in zwartwit te presenteren. Veelgehoord argument hierbij is dat met dit stijlmiddel beter tot de kern van een onderwerp wordt doorgedrongen, omdat de blik niet wordt afgeleid door kleurenspektakel. Maar kranten drukken nieuwsfoto's meestal af in kleur, en daar raak je als lezer steeds meer aan gewend. Wie in Perpignan rondloopt, waar nog zeker eenderde van de fotografie in zwartwit is, bekruipt soms het gevoel naar foto's uit een ver verleden te kijken. Dat kan, bij een festival dat de actualiteit op de hielen wil zitten, toch niet de bedoeling zijn.
Beste Arno, misschien is het verstandig nog eens na te denken voordat je het gebruik van zwartwit in de fotojournalistiek in zoveel woorden tot achterhaald en achterlijk bestempelt. Heel veel van de beste fotojournalisten (steeds meer zelfs) gebruiken analoog/zwartwit juist omdat zij wél geïnteresseerd zijn in de beste kwaliteit. Zij keren zich af van het plastic eenheidssmaakje van de digitale doorsnee. Dat de Nederlandse dagbladen meer geïnteresseerd zijn in goedkoop dan in kwaliteit is vooral hún (en jouw) probleem. Gelukkig wordt kwaliteit in andere landen nog wel op waarde geschat. Dus hou maar op met die denigrerende teksten over zwartwitfotografie. Alleen in een bekrompen en gierige Hollandse gedachtenwereld is zwartwitfotografie verleden tijd.
Bruno Stevens in Libération.
Fotojournalist Bruno Stevens (die steevast elk jaar in Perpignan kan worden aangetroffen achter de pastis op het terras van Le Grand Café) is net weer teruggekeerd naar zijn thuisstek Brussel met de foto's die hij in Gaza maakte met zijn Hasselblad (op zwartwitfilm).
En dan kom ik toch nog even terug op het commentaar dat Arno Haijtema (Volkskrant) schreef op het fotofestival van Perpignan.
Ik citeer:
De tentoonstellingen zijn van een loden ernst. Die ernst wordt nog eens benadrukt door de keuze van veel fotografen hun werk in zwartwit te presenteren. Veelgehoord argument hierbij is dat met dit stijlmiddel beter tot de kern van een onderwerp wordt doorgedrongen, omdat de blik niet wordt afgeleid door kleurenspektakel. Maar kranten drukken nieuwsfoto's meestal af in kleur, en daar raak je als lezer steeds meer aan gewend. Wie in Perpignan rondloopt, waar nog zeker eenderde van de fotografie in zwartwit is, bekruipt soms het gevoel naar foto's uit een ver verleden te kijken. Dat kan, bij een festival dat de actualiteit op de hielen wil zitten, toch niet de bedoeling zijn.
Beste Arno, misschien is het verstandig nog eens na te denken voordat je het gebruik van zwartwit in de fotojournalistiek in zoveel woorden tot achterhaald en achterlijk bestempelt. Heel veel van de beste fotojournalisten (steeds meer zelfs) gebruiken analoog/zwartwit juist omdat zij wél geïnteresseerd zijn in de beste kwaliteit. Zij keren zich af van het plastic eenheidssmaakje van de digitale doorsnee. Dat de Nederlandse dagbladen meer geïnteresseerd zijn in goedkoop dan in kwaliteit is vooral hún (en jouw) probleem. Gelukkig wordt kwaliteit in andere landen nog wel op waarde geschat. Dus hou maar op met die denigrerende teksten over zwartwitfotografie. Alleen in een bekrompen en gierige Hollandse gedachtenwereld is zwartwitfotografie verleden tijd.
# posted by Jan-Edward : 19:22
Met onbetaalbare dank aan de AFP-fotograaf
Hurricane Katrina evacuee Latesha Vinnett holds a debit card from the Red Cross outside the Reliant Center in Houston, Texas. (AFP/Stan Honda)
AFP staff photographer Stan Honda electronically published a photo of Katrina victim Latesha Vinette holding up her Red Cross debit card. Within hours there was fraud on the card. Somebody had seen the picture — and unfortunately they hadn't blocked the number — and so somebody used the card fraudulently.
# posted by Jan-Edward : 00:03
|